Gedaan met feesten!

Hoi iedereen!

Dit keer een kortere blog ;) (sorry, tis soms echt moeilijk te selecteren. Ik wil zo graag alles vertellen!)

In het weekend hebben we nog goed songkran kunnen vieren voor de laatste keer. Wij dachten dat dat zo wel gedaan was, maar niets van waar. Hier bij ons in ’t stad (of dorp, ik ben er nog altijd niet uit) was het nog vollenbak!
Constant kleddernat en vol met een mengsel van klei en water, hebben we het hier héél goed naar onze zin gehad. Zaterdag en zondagavond zijn we nog naar het waterfestival geweest. Super leuke en speciale ervaring!
Ik hoop dat ik dat nogeens mag meemaken, enorm fijn gevoel!

Maandag begon onze stage terug. We gingen met zen vier naar de ‘baby well’. Ik was al een keer alleen op deze dienst geweest (wel een ander ziekenhuis), voor de drie anderen was het de eerste keer en ook de eerste pediatrie ervaring.
Het werkte eigenlijk hetzelfde als de vorige keer. Alleen hebben we eindelijk iets mogen doen!
We hebben kindjes mogen meten, polio vaccins mogen toedienen (geen injecties, deze gingen in druppelvorm in het mondje. Jammer!), kindje mogen vasthouden terwijl het een spuitje kreeg. Echt fancy is het niet, want in België hebben we dat natuurlijk allemaal al wel zelf gedaan, maar hier mogen we het niet omwille van de verzekeringen. Echt stom... Maar ik was al blij dat ik een patiënten had mogen aanraken en iets had mogen doen. Bij de baby’s dan nog wel! Jippieeee!
Toffe dag, tot een even minder leuk moment. Ik stond nog alleen bij de tafel waar de baby’s hun spuitjes kregen met enkele Thaïse mensen rondom mij. Allemaal onder borsthoogte natuurlijk.. Dus ik viel best op ;) (geen verrassing). Ik krijg natuurlijk wel eens meer opmerkingen over mijn lengte (net zoals thuis), maar hier zijn ze altijd wel heel respectvol. Tot nu dan.. Een van de thaise verpleegkundigen vond het leuk om is goed mopjes te maken (in het Thaïs natuurlijk) terwijl ik er naast stond. Alleen had ze niet door dat als ze het over ‘sneeuwwitje en de 7 dwergen’ heeft, ik dat ook wel kan verstaan aangezien ik het sprookje natuurlijk ook wel ken als grote disney fan. Na haar mopje, moesten ze daar in koor wat lachen, dus ik zeg; ‘good one!’. Voelde wel goed moet ik zeggen, ik heb nog nooit iemand zo betrapt zien kijken als toen.

Dinsdag hadden we een vrije dag en woensdag en donderdag gingen we naar de ‘medical-surgical ward’.
Dit was een grote afdeling met een 30-tal bedden (geen aparte kamers, alle bedden stonden in 1 grote ruimte met wat gordijntjes tussen, al stonden deze wel allemaal open). Op de afdeling lagen enkel vrouwen, de mannen lagen op een andere afdeling.
We waren weer met een hele hoop studenten. Wij met ons 4 en dan nog een stuk of 10 Thaïse studenten. Iedereen had een eigen patiënt om te volgen (behalve wij natuurlijk, wij mochten weer enkel kijken en luisteren)
Ik moest even wennen, vooral omdat iedereen elkaar kon zien tijdens de verzorging. Enkel wanneer de patiënten echt naakt waren, deden ze de gordijnen even dicht. Maar bij al de rest, had je een overzicht over heel je vloer.
Ik vond de zorgen in de Thaïse ziekenhuizen eigenlijk altijd heel goed. Ik weet nog dat ik vorige week zei, als ik hier moet worden opgenomen, ben ik echt wel gerust hoor! (Ze werken niet zoooo steriel als bij ons, maar het is echt nog wel best goed en ze werken via dezelfde principes en ongeveer op dezelfde manier met de meeste dingen, ik zeg wel ongeveer. Er zit herkenning in, ik zal het zo zeggen, haha!)
Maar nu heb ik toch soms met veel medelijden moeten toekijken...
We stonden op een afdeling waar vooral breuken lagen door accidenten (door al dat rustige verkeer hier), maar eigenlijk lag er vanalles door elkaar.
Een vrouw werd op de afdeling gebracht met pinnen in haar been. (Je kent dat wel, zo’n ijzeren stelletje, met pinnen in het been)
Twee vrouwtjes kwamen haar letterlijk ‘afleveren’. Ze zetten de brancard naast het bed, begonnen wat op haar te roepen en te gebaren dat ze op haar rug moest gaan liggen en dan moest ze zelf rollen in haar bed. (denk nu nogeens aan die pinnen in haar been) Ik was er gelijk niet goed van, want aan haar gezicht te zien, was het duidelijk geen lachertje! Maar daar hoef ik zelfs haar gezicht niet voor te beschrijven.
De verpleegkundigen zelf gaan super liefdevol om met hun patiënten en doen er àlles aan zodat de patiënten zich comfortabel voelen, maar die twee ander miekes... (ik zeg even iets heel lelijk, wat ik niet ga opschrijven ;))
Ook toen ik zag waar ze de lijktooi deden was ik even van men melk. Wanneer er bij ons in België iemand sterft op de afdeling, wordt die gewassen door de verpleegkundigen in het bed alvorens naar het mortuarium gebracht te worden. Hier werd de patiënt op een soort brancard gelegd (zonder echte bodem, dus dat waren gewoon ijzere staven, precies tralies eigenlijk waar ze dan opliggen en dan gewoon even afgespoeld met de douchespriet achter een gordijntje).
Ik weet dat mijn collega studenten in Afrika etc waarschijnlijk al wel véééééél erger hebben gezien dan dat, maar ik vond het toch wel even een vies en ook wel zielig zicht...
Voor de rest viel het allemaal goed mee. Onze docent heeft ons nog meegenomen op ronde door de verschillende afdelingen, zodat we ook de mannen vloer hadden gezien en de intensive care unit.
Het was wel heel interessant en ondanks dat we zelf niks mochten uitvoeren, hebben we toch heel wat kunnen zien.

Vandaag werden we in hetzelfde ziekenhuis op een andere afdeling gezet. Deze was meteen veel drukker dan die van gisteren en we werden allemaal apart bij studenten gezet. Nu liepen we dus niet op een hoopje in de weg en mochten we wat toekijken bij de studenten en hier en daar een handje toesteken. Vandaag hebben we echt interessante dingen gezien.
De dag begon al met een dansje om de patiënten te doen bewegen. Alleen waren wij de enige die de beweging deden, de patiënten die konden, gebruikten enkel hun lachspieren. De patiënten hadden vooral chronische ziekten en enkelen (waaronder ook mijn patiënt, waren intensive care)
We hebben vandaag wat wondzorgen, bedbaden, infusen en ook het plaatsen van endotracheale tubes, pleura punctie,... gezien. Toch een productieve dag ;)
Bedbad doen ze hier trouwens heel vreemd. Ze maken de patiënt nat met een opgevouwen handdoekje en zepen ze dan in met hun handen, terug afspoelen en dan wat afdeppen. Vooral het inzepen was wel een beetje vreemd.

De rest van de week/weekend zijn hier drukke voorbereidingen voor maandag (of dinsdag, ik ben het even kwijt), want dan is het hier de graduation ceremony voor alle studenten die afstuderen. De prinses komt dan naar hier om alle diploma’s uit te reiken. (Hoe zot is da! En wij zijn uitgenodigd!) Ons eigen koningshuis heb ik nog nooit int echt gezien en ik zit amper een maand in Thaïland en we mogen mee de prinses gaan spotten!
Wat wij voor de rest int weekend gaan doen, is nog een raadsel. Waarschijnlijk even naar Pattaya en een eilandje bezoeken.
Ik hou jullie op de hoogte!

Zo dat was het dan (vrij) kort en bondig! ;)

Xoxo

Weetjes:
- Wanneer studenten afstuderen, komt iemand van het koningshuis de diploma’s overhandigen
- Wanneer het koningslied door de luidsprekers galmt, staat iedereen stokstijf stil tot het eindigd. Dan pas gaan ze verder met wat ze bezig waren.
- Er bestaan ook een soort van vrouwelijke monniken. Deze zijn niet echt monnik, maar zien er ongeveer zo uit. Ze hebben een wit ipv oranje gewaad en zijn ook kaalgeschoren