Topweek!

Hoi iedereen!

Dit weekend/weekje weer een toptijd achter de rug!

Zaterdag was niet veel speciaals. Heel de dag voor school gewerkt in de bib (echt waar) en ’s avonds om onszelf te belonen goed gaan feesten met onze Cambodjaanse vrienden en nog enkele nieuwe mensen. Super leuk geweest! ;)
Omdat we zaterdagavond zo goed ons best hadden gedaan, kwam er van activiteiten op zondag niks in huis. We hebben wat aant hangen geweest op onze kamer en om half 5 in de namiddag werden we opgehaald door een van onze leerkrachten.
Ze had ons uitgenodigd om bij haar thuis te komen eten.
Ze woonde in een soort van vakantiepark aan de zee. Een knappe woonwijk!
We mochten bij hen komen eten en daarna zijn we met de zonsondergang gaan wandelen aan het strand en op de pier en dan zijn we nog gaan zwemmen in het zwembad van het complex. Knap buitenzwembad met een machtig uitzicht! Dat was leuk!
Daarna zijn we met de man van onze docent gaan pintelieren. Heel gezellig, maar ook een beetje raar, haha.

Maandag zijn we ook pas vrij laat opgestaan en had ik geen zin om binnen te zitten. Na wat opzoekwerk op ‘tripadvisor’ vond ik een ‘open zoo’ vlakbij. Steven, Anna en ik beslisten daar maar eens een kijkje te nemen.
Amai, dikke lol was dat daar! Ik heb in geen tijden zo hard gelachen! (Ge moet niet vragen eh, want lachen doe ik hier veel hoor!)
Je kon de zoo onmogelijk te voet doen, veel te groot! Dus ofwel nam je je eigen auto ofwel een golfkarretje. Wij hadden natuurlijk geen eigen auto, dus huurden een golfkarretje. Het enige wat je nodig had was je rijbewijs. Gelukkig had ik het mijne bij!
Maar ik had geen zin om te sturen, want dan moest ik teveel op de baan letten, haha. Dus Anna (heeft nog geen rijbewijs) ging dat eens proberen. Heel het park had al gehoord dat we gingen vertrekken, alsook alle medewerkers en omstaanders aan het vertrekpunt. Ik kon niemeer van ’t lachen! (Ik heb er wat filmpjes van gemaakt)
Wat een park trouwens! De dieren werden kei goed verzorgd, het was er super proper, de beesten hadden loopruimte,... Je had met andere woorden niet direct het gevoel dat je in een zoo was. En vooral, je kon héél veel dieren aanraken. (Met vele leuke plaatjes als gevolg!)
Ik heb echt veel angsten overwonnen! *trots op mezelf!!!*
Ik heb met superveel dieren op de foto geweest en ze ook aangeraakt en vastgepakt (en genne bang eh!) Het begon in het maki verblijf. (Voor zij die geen dierenkenners zijn, dat zijn de ‘I like to move it move it – beesten van madagascar!)
We kochten wat eten en werden met een vlot naar het verblijf gebracht, daar duurde het niet lang voor die beesten op je begonnen te springen (aangezien we eten voor hun bij hadden) Echt heel leuk (en mijne tikker kon het aan!)
Na daar wat (super enthousiast) verbleven te hebben, vonden de Thaise mannen van het vlot het wel genoeg geweest. Wij zaten helemaal alleen op het eilandje, dus we hadden de diertjes voor ons alleen en daar waren we dan ook uitgebreid van aan het profiteren.
Daarna reden we verder in onze golfkar en parkeerde we nog bij de flamingo’s (bijna tegen een hek, heb even moeten meeremmen met mijn been buiten de kar. Kleine shock, haha. Voor de rest heeft ons Anna da heel goed gedaan!) en het vogelverblijf. Daar sprongen we ook nogeens binnen, maar dat was niet zo héél spectaculair. (okee die flamingo’s waren wel echt cool én groot!)
Maar nu komt het eh!
Toen kwamen we aan de olifanten (AAAAAAAHHHH, lievelingsdier!)
Ook uitgebreid olifanten kunnen aaien, mee op de foto geweest,... Ik stond gelijk te bibberen op men benen, wat een machtige ervaring! Bang had ik niet, maar het was toch wel heel spannend. Den eerste die ik tegenkwam, da viel nog mee. Die had zo wat mijn lengte, maar dan ineens draaide er daar een gigantische olifant om. WAAAUW! Dat was even spannnend!
We waren dan ook weer uitgebreid aan het poseren tot er ineens een olifant mij vastpakte met zijn slurf. Wat een knuffelbeesten! Ik stond bijna te bleten van emotie, hihihihi. (beetje onnozel, ik weet het. Maar het was echt speciaal!)
Daarna zijn we nog bij een super schattige koala gepasseerd en nog een hele hoop dieren vanuit hun verblijf. We hebben in totaal 3,5u rondgereden in die kar en (vonden wij) nog vrij snel overal door. Je moet niet vragen hoe gigantisch het daar was! Echt de moeite, ik blijf het zeggen en natuurlijk helemaal weer niet duur.
Na onze waauw ervaring gingen we dan ook nog maar de nachtsafari bijdoen. We waren er nu toch en dat wouden we ook wel een keertje doen.
Het was niet echt mogelijk om foto’s te trekken, want dat kon je helemaal niet goed zien. Buiten op het einde in het ‘kattenpark’ heb ik geen foto’s getrokken, enkel rondgekeken. Het was wel leuk, dat zeker en vast, maar daar zou ik nu niet per se voor terugkomen. Overdag was het veeeeel leuker én grappiger!
Klein momentje van minder hard lachen was toen we uit de nachtsafari kwamen en heel de keet daar dicht was. Gene taxi of niks meer.. Hoe gingen we nu thuisgeraken, we waren nog zeker 25 kilometer van ons kot weg. Oeps! Na wat gesukkel, ging ik toch maar eens in een oud vies tentje vragen of we ergens een taxi konden nemen. ‘Oh no taxi’ zei ze. Ja oeps! Geen bus, geen taxi, niks niemeer. Dan heeft uiteindelijk iemand van het personeel ons naar huis gedaan (Dit is geen mop, hahaha. Beetje beschamend, maar toch enorm lief!)

Vandaag was het opnieuw werkendag. We gingen naar ‘camillian social center’. Een centrum waar mensen met HIV/aids verblijven. We werden ontvangen door een Duitse man die zelf ook aids heeft, patiënt geweest is in het centrum en er nu werkt. Hij kwam er eigenlijk om te sterven, maar wonder boven wonder is hij er toch bovenop geraakt!
Hij heeft ons vol trots verteld over het centrum en ons rondgeleid. Dit was iets helemaal anders dan het centrum met de weeskindjes met HIV van vorige week. Deze mensen hadden een toekomst. Het leek erop dat de omgeving hier meer kennis had over HiV en er dus iets minder bang van had.
Ik had enorm veel respect voor de man die ons begeleide. Hij kwam hier 5 jaar geleden (toen stierven er nog ongeveer 180 patiënten per jaar, nu waren er dat nog maar 5) Hij heeft er al énorm veel verwesenlijkt!
Ze deden er enorm hun best voor de mensen terug een levensdoel te zoeken en een soort van fysiotherapie te doen. De man had vanalles ontworpen om de mensen te helpen en die ideeën werden dan uitgewerkt door vrienden van hem, die de middelen hadden om ze te maken.
Daarna bracht hij ons nog naar de ‘garden of Eden’. Een tweede centrum dat ze hadden opgestart waar mensen die aan de beterhand waren, maar geen geld hadden om terug de maatschappij in te kunnen, konden leven. Ze moesten er allemaal werken om hun kost te verdienen. Zo moest de een voor de kippen zorgen, de andere voor de varkens, nog een andere voor groenten, enzoverder.
Dit waren deels hun inkomsten, maar ook veel inkomsten voor het centrum. En het is zo dat het kan blijven draaien. Het zat echt fantastisch in elkaar, maar dat zouden jullie eigenlijk met eigen ogen moeten zien. Het is heel moeilijk om dat deftig uitgelegd te krijgen.
Op terugweg naar huis vielen we nog zonder benzine.. Jongens jongens, zit daar maar is in 40-45 graden. Het was een super lange rit, dus we hadden onze ogen even dichtgedaan. Ik werd wakker en ik had een gevoel dat er iets niet pluis was. Zeker toen de bestuurder de airco opeens had uitgezet en we al zeker 5 benzinestations waren binnen gereden, maar steeds weer vertrokken (raar). Toen wou hij aan de kant gaan staan, maar geraakte we opeens niet meer verder in het midden van de autosnelweg. Gezellig zenne!
In de brandende zon begonnen we al snel te bakken. We moesten dan maar uitstappen.. (Denk nu aan het thaise verkeer in combinatie met een autosnelweg, steek de straat maar is over eh. Ik heb het overleefd!) Na ongeveer 3 kwartier werden we opgehaald door een ander busje. Er was benzine gebracht in ons busje, maar we moesten toch overstappen. Ik dacht omdat hij den auto kapot gereden had, maar hij geraakte toch ook nog thuis uiteindelijk. Dus ik weet nog altijd niet waarom. Haha ;)

’s Avonds hebben we ons tripje naar Kanchanaburi nog geboekt. Daar gaan we onze volgende vrije dagen spenderen. Morgen na onze stage (les over inspuitingen) vertrekken we voor een rit van bijna 4u. Ik ga blij zijn als we er zijn (ook al is het zoooo ver nog niet).
We hebben net ons hotelletje geboekt (fingers crossed dat dit proper gaat zijn zonder beesten!)

Donderdag gaan Lotte, Anna en ik naar ‘Elephant nature parc’. Daar gaan we voor een dagje mee tussen de olifanten lopen. Ik kijk er al naar uit! En ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik mijn olifantendoop al heb gehad, dat maakt het al iets minder eng!
Spannend allemaal!
Ik hou jullie op de hoogte!

Xoxo



Weetjes:
- Het cijfer 5 wordt in Thailand uitgesproken als ‘Ha’. Wanneer onze vrienden hier reageren op facebook met 55555, is dat dus hahahaha. (Heeft me een maand gekost om te ontdekken)
- Ongeveer 700.000 mensen in Thailand zijn besmet met HIV
- Het is 20 jaar geleden dat het in Thailand nog zo warm is geweest. En nu juist dat wij hier zijn!