Our first day!

(Donderdag 24 maart)

Hoi iedereen!

Woensdagnamiddag zijn we eindelijk vertrokken richting Bangkok.
Na een lange en best wel heftige vlucht zijn we goed en wel aangekomen. Er was serieuze turbulentie, vooral in het begin. Gigantisch vliegtuig, lekker eten, dekentje, kussentje en nen hoop films, spelletjes en muziek om je mee bezig te houden. Wij wisten niet wat ons overkwam in deze gigantische vlieger. (Ik had toch wel zeker nog 3cm over tussen mijn knieën en de zetel voor mij).
Ik had tegen vele van jullie al gezegd dat het logisch was dat ik hier ook weer vanalle stoten ging meemaken, zoals thuis.
Dat begon dan al in ’t vliegtuig. Ik wist natuurlijk niet wat mij allemaal overkwam daar, zo groot, dieje tv met zen kei moderne films (jawel, geen sarcasme hier).
Dan kregen we daar opeens met een pincet een warm opgevouwen nat doekje, ik zeg nog tegen Lotte; wat moeten wij daar nu mee doen? Lotte wist het ook niet, ik zeg dan gaan kik hier de mensen imiteren. Die mevrouw aan de andere kant van ’t gangpad, dacht duidelijk ’t zelfde, want die was ook zo wat vragend aan ’t rondkijken. Toen dat iedereen zichzelf zo wat begon te ‘wassen’, deden we dat dan maar een beetje na. Aangenaamste moment van de vlucht, toen we da doekje ’s morgens nogeens kregen. Zalig ding en zacht jong!
Dan eenmaal op ’t vliegveld aangekomen, begon onze zoektocht naar onze koffers en dan naar de Thaise dame waarmee we vooraf alle regelingen hadden getroffen. Zij zou ons komen halen met een bordje ‘Alien Nijs’ op. (Echt zoals in de film, hihi!)
Super zenuwachtig als we waren en ook doodmoe, want we hadden natuurlijk geen oog dichtgedaan in die vlieger. Mijn euforie dat ik makkelijk tussen de zetels raakte, was dan vrij snel vergeten aangezien je geen goeie houding meer kan nemen na zo’n paar uurs zitten.
Een blok beton viel van onze schouders toen dat we onze thaise vrouw zagen aankomen. Super lieve vrouw die ons direct op ons gemak deed voelen. Ze moest er niet veel voor doen, na wat giecheltjes was ik al helemaal verkocht. Mijn zenuwen gingen in ene keer weg ;) (by the way, voor de mensen die nog niet goed mee zijn in het verhaal, ik was niet degene die giechelde)
Ze heeft ons dan geholpen een simkaart te halen en dan werden we opgepikt door een fancy buske (wow) en naar de universiteit gebracht. Godzijdank een busje met airco, want het zweet liep al van onze hoofden. Het was al 33 graden en nog maar half 11 in de ochtend.
Na een dik uurtje rijden kwamen we al aan op de campus. Dan deed ze al een uitleg van welke faculteiten waar gelegen waren en waar de bib was enzo. Ik kon enkel heel de rit denken. Shit, binnen 3 maanden weet ik mijn weg hier nog niet.
De campus is enkele kilometers lang en lijkt een dorp op zich. Super verwarrend.
Dan werden we afgezet aan de ‘dorms’. Het studentenhuis waar we zullen verblijven de komende 3 maanden.
Peda is er niks tegen. Bij de ingang moet je door je vingerafdruk te scannen het gebouw binnen gaan (fancy eh manne!) en dan zo verder lopen naar je kamer.
Nu ik toch bezig ben met mijn super gedetailleerde verhaal, nu hebben ze me toch niet op gang 6 gelegd zeker ;) meer meant to be kon het niet zijn. Ik al super content!
Daarbovenop komt ook nogeens dat ik mijn oude kamernummer heb (607) beetje grappig wel. Anna is mijn overbuurvrouw en Lotte ligt schuin aan de overkant. Heel gezellig! Steven ligt zoals de meesten onder jullie weten in een ander gebouw omdat mannen en vrouwen hier gescheiden liggen. Hij mag zelfs ons gebouw niet in! Dat vonden we wel een beetje jammer, want nu kunnen we savos natuurlijk nooit bij elkaar op bezoek gaan... we moeten al om 10u ’s avonds binnen zijn. Alleen moeten we is navragen of da nu op het terrein is of echt in het gebouw. Want we kunnen hier niet altijd goed volgen ;) Als we later willen wegblijven moeten we gewoon onze namen laten opschrijven, dus op zich is het hier niet streng. (op dat vlak dan toch)
Maar goed, er zijn ergere dingen eh ;)
Toen de deur naar onze kamer opgenging, dacht ik daar al niet meer aan. Wat een balzaal! Ik heb er wat foto’tjes bij gepost, zodat jullie het ook kunnen zien.
Best grote kamer met een eigen badkamer en dan nog een terrasje. Het kan hier niet op. Alleen mijn vliegendeur naar ’t terrasje kan niet helemaal sluiten (PANISCH VOOR BEESTEN!) daar moet ik dus nog een oplossing voor vinden. Ik heb er al een dik deken tegen gehangen, voor de warmte. Er staat ook geen glas voor de deur, dus die staat altijd ‘open’. Wat maakt dat het in het badkamertje ook snikheet is.
Op onze kamers hebben we gelukkig airco!
Dat werd al snel duidelijk dat we dat meer dan nodig hadden. Ik heb vandaag al 3 verschillende outfits aangehad. Erover! Zweet loopt van menne kop. Das hier nog veel warmer dan in café de ster tijdens Retie kermis ;) ge moet ni vragen eh!
Na een beetje gesetteld te zijn op onze kamers (en ik de prachtige brieven van mijn lieve ganggenoten op gang 6 heb gelezen. Dankjewel daarvoor iedereen! De mooie woorden, knutselwerkjes, cadeautjes, tekeningen,... dat heeft me in de meest positieve zin van het woord natuurlijk, heel diep geraakt. Ik heb bijna een traantje moeten wegpinken. Dankjewel!)
Goed ik ga verder ;) Er gingen twee studenten ons opbellen en de eerste avond mee uit eten nemen. Vonden we natuurlijk heel gezellig, want we kennen hier geen fluit. En dan dieje grote campus. Echt een doolhof...
Dus we spraken al in de namiddag af, bleken dat ineens andere studenten te zijn. Wij een beetje van slag, want we snapten natuurlijk weer niemeer wie nu allemaal wie was en wa dat hun taak was. Zij waren niet thais, maar studenten van Cambodja, die hier studeren. Dan hebben die drie studenten ons meegenomen naar een winkeltje om een uniform te kopen. Dit gaan we moeten dragen wanneer we binnen de faculteit wandelen. Knap plooirokje en een hemdje. (voor mij niet echt flatterend, maar allee volges de manne zag ik er cute uit. Ik moest al kei hard lachen.’Dees konne kik ni aan’ => speciaal voor Nienke en Katrijn) Waar we da hier gaan strijken, da weet ik ook ni, maar bon.
Voor we de winkel binnen wandelde, moesten we onze schoenen uitdoen (ik weer efkes van slag :D haha)
Dan ’s avonds weer afgesproken met dezelfde studenten, kwamen er nog andere mensen bij, super gezellig.
We zijn dan gaan eten in een soort BBQ restaurantje. Waar we voor 4 euro à volonté gegeten en gedronken hebben. Wat ik allemaal gegeten heb, geen idee. Maar het was zeker niet slecht. Ook dus onze eerste ervaring met stokjes eten. Ge kunt u al voorstellen dat dat daar een hilarische ervaring was. Ik hoop er binnen 3 maanden mee weg te zijn.
Dan zijn we daarna nog even naar het strand geweest. De eerste gigantische ratten en kakkerlakken gespot (EIIIIII).
Voor de rest was het er wel enorm gezellig. Heel de ‘dijk’ zat vol met groepjes mensen die gezellig wat zaten te babbelen, eten, zingen,... Alleen hadden we natuurlijk enorm veel bekijks. Vooral ik dan ;)
Morgen gaan we de campus een beetje verkennen en wat inkopen doen. Want we hebben nog vanalles nodig hier op ons lege kamertje. Onze stagedag is morgen (vrijdag) weggevallen omdat ze wat medelijden hadden met ons. Je moet niet vragen hoe goed wij der uit zagen ;)
Voila mensen, hier ga ik het bij laten. Ik vind dat ik nu precies al overdreven heb. Maar ja, ge weet dat ik niks kan vertellen zonder het te gedetailleerd te maken ;)

Tot snel iedereen!
Xoxo

Ik laat snel weer iets van me horen en zal men best doen het wat korter te maken ;) hihi.